گامهایی در حوزه بازاریابی اسلامی: الگوی تعامل در بازار (2)
گام هایی در حوزه بازاریابی اسلامی: الگوی تعامل در بازار (2)
(پیش از آغاز بحث از مخاطبین گرامی خواهشمند است که یادداشت قبلی با همین عنوان را مطالعه نمایند.)
اهمیت یافتن مشتری (و در معنای وسیعتر، انسان) نه به جهت تکریم مقام و منزلت حقیقی انسان و پایبندی به امور اخلاقی و اجتماعی، که صرفاً جهت کسب سود بیشتر از طریق جذب مشتری بیشتر، حفظ مشتریان موجود و تلاش برای رقابت با سایر شرکتها و سازمانها جهت پیشی گرفتن از آنها مطرح میشود.
با این توصیف، یکی از ابعاد و زمینههای اصلاح وضع کنونی فرهنگ و سبک زندگی مردم، پرداختن به امور بازار و تبیین آن از منظر دین – آن هم دین مبین اسلام- است. چراکه اسلام داعیهدار برنامهی کامل جهت سعادت مادی و معنوی انسان بوده و طبعاً در این زمینه نیز پاسخگو خواهد بود.
یکی از مناسبات اساسی زندگی بشر، تعاملات مربوط به کسبوکار و تجارت است که بخشی جداییناپذیر زندگی افراد است. شکلگیری و چگونگی مواجهه و برخورد در این حوزه، به صورت مستقیم در زندگی افراد اثرگذار است؛ گواه این مطلب را میتوان با تأثیر نظریههای غربی مرتبط در روحیه مصرفزدگی مردم در زندگی روزمره مشاهده نمود.
دین مبین اسلام که به عنوان آخرین دین الهی، داعیهدار کاملترین و جامعترین برنامهی زندگی بشر است، در خصوص مسائل اقتصادی و امور بازار، عنایت ویژهای دارد؛ گواه این ادعا، آیات و روایات متعددی است که در زمینهی بیع و کسبوکار وجود دارد و اندیشمندان مسلمان را بر آن داشته تا در کتب فقهی خویش، در کنار مباحث مربوط به عبادات و احکام و...، باب مجزا و مفصلی را تحت عنوان «باب المتاجر» قید نمایند و بحثهای متنوع و مطولی را در ذیل آن به انجام رسانند. به همین دلیل، برای یافتن الگوی مناسب تعاملات بازار، باید به منابع و متون دینی رجوع نمود و از این غنیمت گهربار بهره جست.
به نظر میرسد اگر فرآیند بازاریابی، بهویژه حوزه مدیریت ارتباط با مشتری، بر اساس رابطهی اخوت بازتعریف شود، نه تنها ارتباطات مستحکم بین فروشنده و خریدار پدید میآید، بلکه موجب رونق هرچه بیشتر بازار و همچنین افزایش منفعت مادی و معنوی هر دو طرف میگردد. استمرار این وضع، رشد و تعالی مادی و معنوی افراد و در نتیجه جامعه را به همراه خواهد داشت.
در یادداشت بعدی، به بسط و توسعه نظری مفهوم اخوت در حوزه بازاریابی و ارتباط با مشتری خواهیم پرداخت انشاءالله.
نویسنده یادداشت:
مهدی محمدی
دانش آموخته کارشناسی ارشد معارف اسلامی و مدیریت دانشگاه امام صادق علیه السلام
و دانشجوی دکتری مدیریت بازرگانی(گرایش مدیریت منابع انسانی)